TOM II ROZDZIAŁ 42

LUKE

 Czas zatrzymał się dla mnie. Krzyknąłem zrozpaczony na widok rozbijającego się szkła i spadającego chłopaka. Warknąłem wściekły na Zeusa. Poczułem, że wstąpiła we mnie wielka siła. Spojrzałem na srebnookiego boga bogów. Sięgnąłem po oba miecze i z wielka sila zaczalem uderzac w Zeusa. Co jakis czas rzucalem w niego piorunami lub nozami.

-Przewiduje na dziś burze z piorunami i twoja śmierć - warknąłem wbijając mu jeden z noży w brzuch, a drugim poderżnąłem mu gardło. Patrzyłem jak jego oczy gasną, a ciało upada na podłogę. Wszyscy patrzyli to na mnie to na martwego boga. Ja za to poczułem jak opadam na kolana, a w oczach zbierają mi się łzy.  Poczułem jak powoli słone krople spływają po moich policzkach. Chciałem wrzeszczeć, kląć bądź kogoś uderzyć, ale wiedziałem, że to mi w niczym nie pomoże. 
Usłyszałem szum, a następnie poruszenie ludzi będących w pomieszczeniu. Podniosłem głowę i ujrzałem zakrwawioną postać, ledwo trzymającą się na nogach, z czarnymi skrzydłami wystającymi zza pleców. Zamrugałem i chwilę zajęło mi przyswojenie, że on żyje. 

-Alex!- podbiegłem do niego i od razu objąłem go z całych sił jakie jeszcze mi zostały. -Mój kochany... Myślałem, że Zeus... Cię zabił...

Szlochałem cicho, ale w oczach można było ujrzeć szczęście. 


-Spokojnie Lu. Jestem tu -wyszeptał zachrypniętym głosem chłopak. - Już dobrze.

- Mhym... - mruknąłem i wytarłem łzy. 

Rozejrzałem się po sali. Wygraliśmy. Smutne było to, że w tej głupiej bitwie zginęli bogowie, jak i demony. Ponieśliśmy małą stratę liczebną.
Gdy odsunąłem się od zielonookiego zobaczyłem, że moje dłonie są umazane krwią.  

-Alexandrze Nathanielu Black! -usłyszałem, a po chwili zobaczyłem Hadesa przytulającego syna. Chłopak na początku się spiął i było to chyba ze względu, że nie był przyzwyczajony do tego typu gestów ze strony swojego ojca. -Nie strasz mnie tak już nigdy...

-Wolałbym chyba nie powtarzać tego typu wyczynów -odparł łamiącym się lekko głosem Alex.

-Masz szczęście - odparł, a jego kąciki ust wygięły się w grymas, który miał przypominać uśmiech.

Podszedł do mnie Ares.

-Synu wiesz co śmierć mojego ojca oznacza - spojrzał na mnie i położył mi rękę na ramieniu.

-Wiem... Najpierw jednak chcę zmienić Olimp. Żyjemy w XXIw. a wygląd tego pałacu przypomina stare zamczysko... Wszystko się teraz zmieni. Żałuje jednak, że zginęło tyle osób by zakończyć ten spór.

-Nie żałuj tych, którzy nie potrafili przejrzeć na oczy. Dałeś im wybór, którego poznali konsekwencje.

-Muszę porozmawiać z pewnymi bogami. Dziękuję tato...

Ares przytulił mnie co nie pewnie odwzajemniłem. Podszedłem do Alexa, który rozmawiał z jakimś demonem.

-Alex. Wrócę wieczorem, muszę jeszcze załatwić parę spraw z bogami - pocałowałem go delikatnie. 

-Aver to jest władca nie ja -powiedział białowłosy w stronę demona, który patrzył na nas z niepewną miną -Ja jestem tym, który wciąż ucieka.

-Nawet się nie waż -syknąłem, na co zielonooki się uśmiechnął.

-Nie wiem o czym mówisz, a teraz wybacz, ale muszę się upewnić ilu zginęło i zajrzeć do Podziemi, a następnie z narażeniem życia sprawdzę co z naszymi braćmi. -popatrzyłem na niego z niedowierzaniem.

-Krwawisz. 

-Ale żyje Aniele.

-Foras!

-Tak? - pojawił się obok mnie demon. -co tam Lusiu?

-Nie nazywaj mnie tak. Zajmij się Alexem.



-Nie chce... Czuję się świetnie -zaczął białowłosy posyłając niebieskowłosemu błagalne spojrzenie.

-Za max godzinę to uczucie minie, a ty będziesz fiksował bo nie lubisz wysokości -wtrącił się Foras. Zielonooki skrzywił się 

-Nie, że nie lubię, ale spadanie jest po prostu...nieprzyjemne. Lukey przestań się na mnie patrzeć jakbym miał za chwilę zniknąć...

-Fores proszę, zajmij się nim - powiedziałem i spojrzałem poważnie na zielonookiego. -Diable, daj spokój i odpocznij. Wygraliśmy.

Zniknąłem by pojawić się w moim domu w Anglii gdzie w salonie siedziała piątka młodych bogów razem z Evry'm.

-Witam - przywitałem się, a demon od razu rzucił się na mnie.

-Zabiliście go?! Wygraliśmy?! Ilu zginęło?! Co z Olimpem?! - zarzucił mnie pytaniami.

-Spokojnie. Zabiłem go. Wygraliśmy. Naszych niewielu. Co do ostatniego to mam już wizję.

Czarnooki demon pomógł mi wstać i uśmiechnął się.

-To dobrze.

-Okey. Jak narazie przedstawcie się. Długo mnie nie było na Olimpie i nie znam was. Ja nazywam się Lukey Thomas Whitman, nazywany przez wrogów Erarte, ale to raczej wiecie.

-Jestem Michael - powiedział blondyn z czerwonymi pasemkami. -To jest Ash, Ray, Colin i Nex...

Przedstawił po kolei chłopaków.

Ash byl brunetem o ciemnych, niebieskich oczach. Ray miał czarne włosy i jasne, prawie białe oczy co ładnie kontrastowało. Colin był typowym ładnym blondynem o niebieskich oczach, za to Nex różnił się od nich wszystkich. Miał srebrne włosy, które się lekko falowały i sięgały mu do ramion. Jedno oko miał czarne, a drugie złote. Miał także tatuaż od nadgarstka prawej reki do szyi. Podszedłem do niego. Przypominał mi rysami twarzy trochę Petera. 

-Kogo jesteś synem, Nex?- spytałem.

Milczał. Unikał mojego wzroku. Podniosłem jego podbródek, by jego wzrok utkwił w moim. Wszedłem do jego głowy bez problemu.

Wspomnienie/Wizja

Widziałem Zeusa siedział razem z chłopakiem w jakimś pokoju.

-Kim są moi rodzice?- spytał chłopak ze łzami w oczach.

-Nie powinno cie to interesować Nexiusie.

-A właśnie, że tak! Chce wiedzieć kim oni są!

-Nex...

-Powiedz!!!

Zeus wstał z wściekłości i zaczął chodzić po pokoju.

-Twoja matka jest Afrodyta...A ojcem... Ja...

Widziałem mieszane emocje na twarzy chłopaka. Szybko uciekłem od tego wspomnienia. 

Koniec wspomnienia/wizji

Oddychałem ciężko. Jak to?! Złapałem chłopaka za szyje i przycisnąłem do ściany.

-Jak to do cholery możliwe, że twoimi rodzicami są Zeus i Afrodyta?!

-J-Ja nie wiem...-wyszeptał chłopak patrząc na mnie zaszklonymi oczami ciężko łapiąc oddech.

-Luke puść go -wtrącił się Evry -To nie jego wina przecież. Nie wybierał sobie rodziców.

Z warknięciem puściłem chłopaka, który blady zjechał po ścianie.

-Enfer, enfer, enfer! 

I nagle zatrzymałem się z otwartymi oczami. Mój ojciec o nim nic nie wie... Moja matka...Ona go zdradziła?! Z tym dupkiem?!

Wziąłem parę oddechów by się uspokoić.

-Przepraszam - mruknąłem siadając na kanapę i przywołując Tirstiti. Wszyscy sapnęli na piekielnego psa, ale ja tylko objąłem Tirs i zacząłem przeczesywać jej futro. Zacząłem się uspokajać.
Zobaczyłem przyglądającego się siedzącemu chłopakowi Every'ego.

-Zeus próbował stworzyć sobie idealnego następce -mruknął jakby do siebie. Srebrnowłosy podniósł głowę i spojrzał na niego rozszerzonymi oczami. Po czym wstał potrząsając głową w zaprzeczeniu i zaczął się gorączkowo rozglądać. Zanim zdążyłem coś zrobić chłopak zniknął w srebrnych płomykach. Spojrzałem na to z zaskoczeniem, bo to by oznaczało, że ma moc demona.

-Jest tu pare sypialni. Wybierzcie sobie ktora chcecie. Narazie bedziecie tutaj. Evry i ja sprawdzimy wasze umiejetnosci jutro, a teraz moze cos zjecie. Caly dom jest do waszej dyspozycji. Tylko ja, Evry i Alex mamy do niego dostep, wiec zero nieproszonych gosci. Prosze was byscienie opuszczali jak narazie domu. Wolalbym uniknac jakich kolwiek walk itp. Zrozumiano? - spojrzalem na czworke chlopakow.

Wszyscy przytakneli, a ja westchnalem. 

-Macie jedynie zakaz wchodzenia do mojego pokoju. Jedyny ma czarne drzwi. Jesli ktos wejdze tam celowo, bedzie mial trening z Alex'em.

-Nie za surowo Luke?- spytał demon podchodząc do mnie z zamiarem pogłaskania Tris na co ona warknęła.

-Mam zły chumor - powiedziałem.

Tirstitia spojrzała się na mnie i liznęła ranę na mojej ręce. Ona po chwili zniknęła. Jej smutne oczy patrzały na mnie pocieszająco. 

-Dziękuje Tirs...  Wasze ciuchy już są w pokojach. Podejdzcie tu na chwile.

Chłopaki wykonali rozkaz, a ja wstałem.

-Chcę byście złożli mi przysięgę. Ja w zamian dam wam znak na ręce dzięki któremu będziecie mogli się przenosić do mnie. Jeśli chce ktoś to przemyśleć może się tego podjąć jutro.

Michael, Ray i Ash podali prawe dłonie jedyny Colin był niepewny.

-Mogę to przemyśleć?- spytał.

-Jasne.

*

Siedziałem spokojnie na kanapie z Foresem i Evrym kiedy nagle poczułem tą samą moc jak w domu w Angli. Nexus. Odwróciłem się i zobaczyłem chłopaka za Alexem.